Η Ήβη στην ελληνική μυθολογία παρουσιάζεται ως θεά της νεότητας και της ζωντάνιας. Ήταν κόρη του Δία και της Ήρας. Σύμφωνα με έναν μύθο η Ήρα έμεινε έγκυος στην Ήβη, όταν την είχε καλέσει ο Απόλλωνας σε γεύμα και είχε φάει άγρια μαρούλια.

Η Ήβη είχε αναλάβει να προμηθεύει τους Θεούς με νέκταρ και αμβροσία. Η αμβροσία ήταν η τροφή που τους διατηρούσε πάντα νέους. Το αξίωμα του οινοχόου των θεών ανέλαβε ο Γανυμήδης όταν η θεά παντρεύτηκε τον Ηρακλή. Ανάμεσα στις ασχολίες της ήταν και η προετοιμασία του άρματος της Ήρας.

Η Ήβη παντρεύτηκε τον Ηρακλή όταν ο τελευταίος ανέβηκε στον Όλυμπο ως ημίθεος. Ήταν το δώρο του θεού Δία και της θεάς Ήρας (αφού συμφιλιώθηκε μαζί του) για τον Ηρακλή, μετά από όλες αυτές τις περιπέτειές του. Έτσι ο Ηρακλής έμεινε για πάντα νέος. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά: τον Αλεξιάρη και τον Ανίκητο. Επίσης λέγεται ότι ο ανιψιός του Ηρακλή Ιόλαος ξανάγινε νέος με τη βοήθεια της Ήβης, αφού την παρακάλεσε ο ίδιος ο Ηρακλής.

Στο Ηραίον του Άργους υπήρχε κατά τον Παυσανία χρυσελεφάντινο άγαλμά της, έργο του Ναυκύδη κοντά στο άγαλμα της Ήρας.